روانشناسی دین از دیدگاه فروید و نقد آن

فروید خودش را یهودی رهاشده و شکاک و کاملا بی دین میدانست. دین را نتیجه ای از ذهن کودکانه ی بشر میدانست. دین و دینداری رادرردیف رفتارهای روان رنجورانه همچون وسواس به شمارمی اورد. 

مهمترین اندیشه فروید که درحوزه های علمی بویژه دین تاثیرگذاشته عقده ادیپ است. 

فروید باور به خدارا امری توهمی میداندو معتقداست خداهمان مفهوم پدر است که درذهن آدمی رشدیافته است. فروید توتم گرایی راریشه خداگرایی میان انسانها میداند. 

نقدنگاه فروید به دین:

​​1)چون فروید بی دین تمام عیاراست نمی توان گفت که او بدون سوگیری درباره دین اظهارنظرکند. 

2)جهان بینی فروید مادی گرایی صرف است که بانظر اکثریت مردم و دانشمندان که باهستی برتر یعنی خداوندمعتقدنددرتضاد است. 

3)برداشت فروید از "خود" ونسبت دادن به دین علمی نیست. 

خب میدانیم اززمان نظریه پردازی فرویدبیش از100سال میگذردودراین مدت شناخت انسانها درباره دین افزایش پیداکرده است و نقش دین درمعناسازی زندگی انسان زیادشده است. 

به نظرمن ازآنجا که فروید معتقدبود که تمام اعمالی که انسان به ان دست میزندتحت فشارغریزه جنسی است، ادعای باطلی است، زیرافطرت خداجویانه انسان که به صورت دین تجلی پیدامیکند، میل جنسی چگونه میتواندتسلط به این فطرت پاک انسان داشته باشد. 

منبع:

1)​​​​​​www.rasekhon.net,تاریخ مراجعه به سایت 99/9/9.نویسنده، عارفه گودرزوند.

2)کتاب دیوید ام. وولف، مترجم محمددهقانی. تهران:رشد، ١٣٨۶.