یک ازمایش درزمینه نیایش درمانی که ویلیام پارکر و الین سنت جانز (1975)آن راگزارش کرده اند. دراین ازمایش 45 داوطلب مبتلا به اختلالات عصبی وروان تنی به سه گروه مساوی تقسیم شدند، 15نفراول هرهفته درجلسه های گروهی دوساعته دراسپیچ کلینیک تحت نیایش درمانی قرارگرفتندو15نفردیگردرنشست های مشاوره ای انفرادی شرکت میکردند و 15 نفرباقی مانده نیایش گران تصادفی بودند.
دراغاز این بررسی همه ازمودنی هابه کمک پنج ابزارسنجشی ارزیابی شدند:ازمون لکه جوهررورشاخ، ازمون سوندی، ازمون دریافت مضمون TAT، ازمون تکمیل جمله وازمون تداعی لغت. بعداز9ماه یک ازماینده بیطرف همان ازمون هارا اجرا وارزیابی کرد، نتیجه گزارش ها این بود، گروه نیایش درمانی هم درنشانه های بیماری و هم درنتایج ازمون 72درصدبهبودو گروه روان ورمانی 65درصدبهبودوگروه نیایش گران تصادفی هیچ بهبودی نداشتند. به نوشته پارکر و سنت جانز "قطعی به نظرمیرسیدکه نیایش درمانی نه تنها موثرترین عامل معالجه بوده بلکه نیایشی که ازسر فهم صورت میگرفت مهمترین ابزاربازسازی شخصیت انسان باشد".
به نظرمن نیایش ازروی فهم و درک نسبت به انجام نیایش طوطی وار برشخصیت انسان تاثیرگذاری بیشتری دارد.
منابع: کتاب روانشناسی دین/نویسنده دیوید ام. وولف؛ مترجم محمددهقانی. تهران:رشد، ١٣٨۶.
رفتار دینی کودک و تصور او از خدا و مفاهیم انتزاعی
نیایش ,ازمون ,درمانی ,های ,گروه ,فهم ,نیایش درمانی ,سنت جانز ,گران تصادفی ,نیایش گران ,پارکر و ,درزمینه نیایش درمانی
درباره این سایت